زن دوم

الان داشتم فیلم زن دوم رو برای دومین بار میدیدم. البته اینبار با خیال راحت گریه کردم. دفعه ی اولی که دیدم با فرزاد رفته بودیم سینما. برام سخت بود که جلوی اون اشکام بریزه واسه همین اونقدر بغض تو گلوم جمع شد که تا یک هفته از گلو درد داشتم میمردم. واقعا داستان غم انگیزی داره، البته بازی فوق العاده ی نیکی کریمی هم به شدت روی اثرگذاری داستان در ببننده موثر بوده. پیشنهاد می کنم دیدنش رو از دست ندید. الانم  جو فیلم بدجوری من رو گرفته و دارم همون آهنگی که فروتن توی فیلم همش گوش میداد رو گوش میدم.

*********************************************

دچار یه سردرگمی عجیبی شدم. خیلی وقتا حس می کنم که خودم هم خودم رو نمی شناسم. خیلی وقته آرامشم رو گم کردم و نمی دونم چطوری میتونم دوباره اون روحیه ی شاد رو به خودم برگردونم. خیلی وقته که بدون هیچ دلیل موجهی و به هر بهونه ای اشکم سرازیر میشه، در حالیکه خودم هم میدونم که بی جهت دارم در مقابل اتفاقات بزرگ و کوچیک ضعف نشون میدم. خیلی وقته که هدفم رو مشتاقانه شروع می کنم و بعد اونقدر انگیزه ام به تحلیل میره که دیگه هیچ نایی واسه ادامه ی راه ندارم. خیلی وقته که دیگه واقعا نمی دونم کی هستم!!! وقتی اینجوریم خودم رو دوست ندارم. دلم میخواد همون فرزانه ی قدیمی بشم. صبور و محکم نه مثل الان که به هر تلنغری می شکنم...